Από μόνη της η αποκάλυψη που ακολουθεί είναι τρομακτική. Μιλάμε με τον Παναγιώτη Ρουσουνέλο, ίσως την πιο χαρακτηριστική φιγούρα υπαλλήλου πρατηρίου καυσίμων στη Γλυφάδα.
17 χρόνια στο ίδιο σημείο. Εκατομμύρια τόνοι βενζίνης και πετρελαίου που κατέληξαν στα ρεζερβουάρ αυτοκινήτων και μοτοσικλετών πέρασαν από τις μάνικές του. Στο πιο κεντρικό σημείο της Γλυφάδας, νύχτα και μέρα.
Ο Παναγιώτης πίστευε ότι τα έχει δει όλα. Κι όμως το τελευταίο διάστημα δύο περιστατικά έμειναν χαραγμένα στη μνήμη του. Μοιάζουν μάλιστα προάγγελοι αυτής της σκοτεινής Ελλάδας που όπως όλα δείχνουν θ΄αρχίσει να ξετυλίγεται μπροστά μας από το προσεχές Φθινόπωρο.
-Τις πράλλες ήρθε ένας οδηγός με Mercedes SL και μου λέει “45 λεπτά…”. Νόμισα ότι άκουσα λάθος και τον ρώτησα. Πόσα;
Και εκείνος ψύχραιμος μου απάντησε:
.45 λεπτά του ευρώ. Τόσα έχω…
Ενας άλλος πολύ πρόσφατα, πάλι με Mercedes, μου ζήτησε να του βάλω 1 ευρώ και 30′ και να του σφραγίσω και την απόδειξη!!!
Δεν μου είχαν συμβεί ποτέ άλλωτε στο παρελθόν αντίστοιχα περιστατικά.
Οι περιγραφές του Παναγιώτη αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της Ελλάδας εκεί έξω. Μιας Ελλάδας που αγνοούν οι 300 εσώκλειστοι της Βουλής και κυρίως οι βουλευτές των Σύριζα και των ΑΝΕΛ που γατζωμένοι στην εξουσία δείχνουν αποφασισμένοι να μας αποτελειώσουν με οποιοδήποτε τίμημα. Ειδικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είναι τα πρόσωπα στα οποία η κυβέρνηση εκτονώνει το πρωτοφανές μίσος της.
Ο Αθανάσιος X. Παπανδρόπουλος θα γράψει:
Η επιχειρούμενη ολική καταστροφή της σπονδυλικής στήλης της χώρας αποτελεί το πιο κρίσιμο διακύβευμα για την πορεία της στο μέλλον. Μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης, λιτότητας, οριζόντιων περικοπών και μίας σκληρής εσωτερικής υποτίμησης, πού βρίσκεται η ελληνική οικονομία και ποιο μέλλον έχει η ταλαιπωρημένη κοινωνία; Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Ο δρόμος που ακολουθείται είναι αδιέξοδος.
Από την άποψη αυτή, σοβαρές ευθύνες φέρουν και οι εταίροι-δανειστές μας. Διότι ανέχονται την μονομερή τακτική των κυβερνήσεων για οριζόντιες περικοπές, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η πλήρης εξάρθρωση της μεσαίας τάξης. Ακόμα χειρότερα, αυτή η μεσαία τάξη εμμέσως πλην σαφώς κρατικοποιείται, στο μέτρο που το δημόσιο χρέος μεταβάλλεται σε ιδιωτικό μέσω της υπερφορολόγησης και της αδυναμίας των πολιτών να πληρώνουν υπέρογκους φόρους.
Με πιο απλά λόγια, όπως πολύ εύστοχα γράφει και ο Γρηγόρης Νικολόπουλος στο Reporter.gr, αντί το ελληνικό Δημόσιο να περιορίζει τις δαπάνες του, μεταβιβάζει με την υπερφορολόγηση τα δικά του χρέη στους Έλληνες φορολογούμενους, πνίγοντας κάθε οικονομική δραστηριότητα. Η μεσαία τάξη έχει έτσι διαλυθεί και όσοι επιβίωσαν νοιώθουν τώρα ότι και το δικό τους τέλος πλησιάζει, καθώς τα υπερβολικά πλεονάσματα που μάζεψε η κυβέρνηση από τους φόρους δεν αρκούν επειδή δεν μειώνονται οι αντίστοιχες δαπάνες του Δημοσίου. Παράλληλα, αυξάνονται και τα χρέη του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα.
Η καταστροφή λοιπόν των μικροεπιχειρηματιών, των ελεύθερων επαγγελματιών, των «πλούσιων» μισθωτών και των συνταξιούχων θα συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς εφόσον δεν γίνονται οι μεταρρυθμίσεις που θα μείωναν τις σπατάλες και τις άχρηστες δαπάνες. Κατά μία διαβολική σύμπτωση, οι επιδιώξεις των ακραίων καπιταλιστών της Δύσης –δηλαδή, των δανειστών μας– και των ριζοσπαστών αριστερών που μάς κυβερνούν, συγκλίνουν στον Έλληνα μικρομεσαίο και στον ελεύθερο επαγγελματία. Οι ξένοι θεωρούν ότι η δομή της ελληνικής επιχειρηματικότητας πρέπει να αλλάξει και, αντί να έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πρέπει να αποκτήσουμε μερικές μεγάλες και πολλές πολυεθνικές. Οι δε κυβερνώντες μισούν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επιχειρηματίες. Έτσι και οι μεν και οι δε έχουν τον ίδιο στόχο –την μεσαία τάξη της Ελλάδας, αυτόν που έχει εισόδημα 30.000 ευρώ. Όμως, αυτή η τάξη εισοδήματος καθόλου μεσαία δεν είναι σε σύγκριση με τα διεθνή κριτήρια, αφού η οικονομική της ευρωστία αντιστοιχεί στην οικονομική δύναμη ενός μπακάλη μιας φτωχογειτονιάς των Παρισίων, ή στις 25.000 λίρες τον χρόνο που παίρνει ως πρώτο μισθό ο απόφοιτος ενός καλού αγγλικού πανεπιστημίου, αναφέρει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος.
Αν υποθέσουμε, όμως, ότι ο στόχος της διάλυσης της μεσαίας τάξης και της μικρής επιχειρηματικότητα επιτυγχάνεται, τί θα την αντικαταστήσει; Ασφαλώς όχι οι μεγάλες επιχειρήσεις, που δεν υπάρχουν και ούτε θα φτιαχτούν. Δεν υπάρχει δυνατότητα να πάμε σε αυτό το οικονομικό μοντέλο διότι, εκτός τού ότι δεν έχουμε την κουλτούρα και την παράδοση σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, δεν υπάρχει καν το νομικό, το φορολογικό, το χρηματοδοτικό πλαίσιο για να δημιουργηθούν. Δεν επαρκεί, βέβαια, ούτε η καταρρέουσα εσωτερική αποταμίευση, ενώ κανένας Έλληνας με κεφάλαια εκτός χώρας δεν θα πάρει τον κίνδυνο να τα φέρει εντός.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και το απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο που εναντιώνεται στην επιχειρηματικότητα. Όποιος σήμερα στην Ελλάδα σκέπτεται να ανοίξει οποιαδήποτε επιχείρηση, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό που τού προσφέρει απατηλά η ιδέα και οι προοπτικές της, προσγειώνεται στα κράσπεδα της ελληνικής πραγματικότητας –που είναι η απίστευτη γραφειοκρατία, οι υπέρογκοι φόροι, η απόλυτη έλλειψη χρηματοδότησης και η χαμηλή ζήτηση λόγω οικονομικής εξάντλησης των καταναλωτών. Κάθε ευρώ θεωρητικού κέρδους που θα έβγαζε με πολύ μεγάλο κόπο και αγωνία, θα το έπαιρνε το κράτος για φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, χαράτσια και λαδώματα.
Όσον αφορά δε τους μεγάλους επενδυτές, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά για να καταλάβουμε τί γίνεται σήμερα με το Ελληνικό, να αναλογιστούμε πόσα χρόνια παιδευόταν ο πανίσχυρος Έλληνας εφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος για να φτιάξει το Costa Navarino, να δούμε την επένδυση της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές, τις περιπέτειες των Κινέζων στον ΟΛΠ, την κατάληξη που είχαν οι διαγωνισμοί των τηλεοπτικών αδειών και ποιοι ήταν οι υποψήφιοι αγοραστές, αλλά και ποιοι είναι αυτοί οι «μεγάλοι επιχειρηματίες» που διεκδικούν τώρα την χώρα.
Το μέλλον, λοιπόν, σήμερα δεν προδιαγράφεται ευοίωνο και, για να γίνει καλύτερο, πρέπει να σταματήσει ο διωγμός του μικρομεσαίου επιχειρηματία και του ελεύθερου επαγγελματία και να διευκολυνθούν οι μεγάλες επενδύσεις. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ένας νόμος που να μειώνει τα χρέη των πολιτών, τα οποία είτε δημιουργήθηκαν άδικα είτε δεν μπορούν να πληρωθούν, και να διευκολύνει τις επενδύσεις των μεγάλων επιχειρηματιών περιορίζοντας το κόστος της γραφειοκρατίας, τους φόρους και τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση των επενδύσεων.
Χρειάζεται ριζική οικονομική απελευθέρωση, που από μόνη της θα γίνει και η κινητήρια δύναμη μίας νέας επιχειρηματικότητας –που αποτελεί και την μόνη προοπτική για την χώρα. 
Στο μεταξύ καμαρώνει η Θεανώ Φωτίου για τα συσσίτια στα σχολεία αλλά τα συσσίτια στους συνταξιούχους μπορούν άνετα να ενταχθούν και αυτά στο παλμαρέ της κυβέρνησης.
Η Gillian Rothschild θα γράψει χαρακτηριστικά:
Οι 8 στους 10 δεν έχουν να πληρώσουν φάρμακα, ρεύμα και τηλέφωνο και «ζουν» με το ένα τρίτο των εξόδων που χρέωσε το Δημόσιο για το τριήμερό του στη Τζιά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, η κυβέρνηση όμως στηρίζει σε αυτούς το λογαριασμό για τα μέτρα που ψήφισε για να πετύχει δόση, μέτρα για το χρέος και QE, πετυχαίνοντας μια τρύπα στο νερό καταρχάς και ένα μνημόνιο μέχρι το τέλος του κόσμου, και στην καλύτερη περίπτωση για ακόμη 45 χρόνια.
Ο συνολικός λογαριασμός των παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό την περίοδο 2019-2022 ανέρχεται πλέον σε 3,050 δισ. ευρώ, σύμφωνα με όσα προκύπτουν από την εξοικονόμηση που φέρνει το «πάγωμα» των συντάξεων μέχρι και το 2022 αντί για μέχρι το 2021.
Η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνοδεύει την τροπολογία που κατέθεσε η καυτή Εφη Αχτσιόγλου είναι αποκαλυπτική: η εξοικονόμηση που θα προκύψει από τη μη απόδοση των ονομαστικών αυξήσεων στις κύριες συντάξεις το 2022, θα φθάσει το έτος αυτό στα 250 εκατ. ευρώ.
Στο πολυνομοσχέδιο το οποίο ψήφισε πανηγυρικά η κυβέρνηση στις 19 Μαΐου, τα μέτρα στο ασφαλιστικό την περίοδο 2019-2021 (μείωση προσωπικής διαφοράς από το 2019, πάγωμα συντάξεων την περίοδο 2019-2021 κλπ) οδηγούσαν σε εξοικονόμηση 2,8 δισ. ευρώ.
Δεν είναι σίγουρο ότι οι συνταξιούχοι πάντως θα επιβιώσουν μέχρι τότε για να υποστούν τις νέες μειώσεις. Είναι βέβαιο ότι θα χάσουν έως τρεις συντάξεις το 2019 και δηλώνουν φτωχοί, απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι όπως προκύπτει από έρευνα μεταξύ των μελών του, που έγινε από το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων.
Όπως προκύπτει από την έρευνα οι 8 στους 10 συνταξιούχους έχουν φθάσει πια στο στάδιο της εξαθλίωσης. Δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα φάρμακά τους ενώ δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν ούτε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και το τηλέφωνο.
Οι μειώσεις που έχουν υποστεί τα εισοδήματα των συνταξιούχων είναι δραματικές γιατί δεν είναι μόνο η μείωση στη σύνταξη, είναι και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, η αύξηση της φορολογίας και όλα αυτά τα χαράτσια που έχουν οδηγήσει σε φτωχοποίηση τους απόμαχους της δουλειάς. Οι συντάξεις, οι οποίες αντιστοιχούν στις κρατήσεις των κόπων μιας ολόκληρης ζωής, μετατρέπονται πλέον μέσα από τις μνημονιακές ρυθμίσεις, σε φιλοδωρήματα, λένε οι συνταξιούχοι.
Τα στοιχεία του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων, για τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων, είναι αποκαλυπτικά:
– Περίπου 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχοι, με εισόδημα 4.500 ευρώ τον χρόνο, «βουλιάζουν» στη φτώχεια, τη στιγμή που οι νέες περικοπές στις σημερινές συντάξεις το 2019 θα οδηγήσουν σε συνολική μνημονιακή απώλεια εισοδημάτων για τους συνταξιούχους έως 70%.
– Συνολικά, λόγω των μνημονιακών περικοπών ύψους 50 δισ. ευρώ έως 31/12/2016 και κάθε μήνα από 1/1/2017, αφαιρούνται 848 εκατ. ευρώ μηνιαίως. Οι συνταξιούχοι θα χάσουν συνολικά (και με τις νέες περικοπές το 2019 και μείωση του αφορολόγητου) περίπου το 70% των εισοδημάτων τους.
– Οι νέες κύριες συντάξεις δεν θα υπερβαίνουν τα 655 ευρώ για τους ασφαλισμένους με μέση αμοιβή.
– Καταγράφεται «εξαφάνιση» των επικουρικών συντάξεων, καθώς οι επτά μειώσεις σε σχέση με την αρχική σύνταξη (πριν από τις μνημονιακές περικοπές) αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 78%. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση συνταξιούχου που η αρχική επικουρική του σύνταξη ήταν της τάξης των 585,2 ευρώ και η σημερινή του σύνταξη είναι 138,8 ευρώ (μείωση 78%).
– Σχεδόν 1.200.000 συνταξιούχοι ζουν με κύρια σύνταξη κάτω από 500 ευρώ, ενώ άλλοι 962.466 συνταξιούχοι λαμβάνουν μηνιαίως από 500 έως 1.000 ευρώ.
Δηλαδή από το σύνολο των 2.892.000 συνταξιούχων, οι 2.150.000 (ποσοστό 74%) είναι υποχρεωμένοι να τα βγάλουν πέρα με συντάξεις που δεν ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ. Η μέση κύρια σύνταξη ανέρχεται στα 722 ευρώ τον μήνα, η μέση επικουρική σύνταξη διαμορφώνεται στα 170 ευρώ μηνιαίως, ενώ το μέσο μέρισμα των συνταξιούχων του Δημοσίου φτάνει τα 97 ευρώ τον μήνα.
– Οι συνταξιούχοι θα χάσουν έως 3 συντάξεις το 2019 εξαιτίας της μείωσης κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των κύριων καταβαλλόμενων συντάξεων, τη μείωση κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των επικουρικών συντάξεων, τη κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων (συζύγου και τέκνων) από όλες τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, το «πάγωμα» των αυξήσεων σε όλες τις συντάξεις μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021 και τέλος από τη κατάργηση του ΕΚΑΣ για 280.000 χαμηλοσυνταξιούχους.
