Yπάρχουν κάποιες οικογένειες που η ιστορία τους ταυτίζεται με αυτό τον τόπο. Και μάλιστα με έναν τρόπο που δεν μπορεί να τον φαντασθεί κανείς εάν δεν έχει τη τύχη και τη χαρά να τον ακούσει από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές.
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Η ιστορία που θα σας διηγηθούμε στη συνέχεια θα μπορούσε να είναι μία όμορφη πρωτοχρονιάτικη ιστορία. Θα μπορούσε να είναι επίσης σενάριο ταινίας της Finos Films. Είναι όμως ακόμη πιο μοναδική γιατί είναι πραγματική.
Η οικογένειά της είναι από τις πλέον εμβληματικές της Αθηναικής Ριβιέρας. Μόνο και μόνο το επώνυμό της αρκεί για να σας γεννήσει συνειρμούς. Ονομάζεται Γαρμπή. Αγγελική Γαρμπή. Για τα μάτια της που είναι ίδιες οι θαλασσιές οι χάντρες θα μπορούσε να τραγουδήσει ο Τόλης Βοσκόπουλος. Είναι η κόρη του Πέτρου Γαρμπή με το θρυλικό εστιατόριο στο Καβούρι.
Ακόμη πιο μαγική και θρυλική είναι η ιστορία του πως γεννήθηκε αυτή η επιχείρηση. Πάμε λοιπόν να γεμίσουμε ωραίες εικόνες και όμορφα αισθήματα με νότες μιας άλλης εποχής.
-Θυμάμαι ήμουνα κοριτσάκι, 7-8 χρόνων. Εκεί που είναι σήμερα το συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης, ο πατέρας μου ο Πέτρος Γαρμπής έβοσκε γουρουνάκια. Στη δε μέση της σημερινής πλαζ είχε τη ταβέρνα του. Κάθε τόσο εκεί που είναι σήμερα οι καμπάνες του Αστέρα Βουλιαγμένης ερχόντουσαν ζευγαράκια για να απολαύσουν τη θέα, να φιληθούν, να ξαπλώσουν. Όταν έφευγαν συνήθως τους είχαν πέσει δεκάρες από τα ρούχα τους. Εμείς τα παιδιά τρέχαμε να μαζέψουμε τις δεκάρες που είχαν αφήσει πίσω τους. Θυμάμαι μία μέρα που έκανα το λάθος και φώναξα “βρήκα μια δεκάρα, βρήκα μία δεκάρα” καθώς την είχα δει από μακριά και πήγαινα να τη μαζέψω. Παιδιά ήμασταν…Ξαφνικά πετάγεται σαν άνεμος ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας-πιτσιρικάς κι αυτός και την αρπάζει πρώτος.
Εγώ αρχίζω να χτυπιέμαι>
-Είναι δική μου, εγώ την είδα πρώτη…Χα,χα,χα…
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο εθνάρχης, ήταν πολύ στενός φίλος του πατέρα μου. Λάτρευε το Καβούρι και συγκεκριμένα τη παραλία του Αστέρα που ο πατέρας μου είναι τη ταβέρνα. Μια μέρα λοιπόν, εκεί γύρω στο 1954, βλέπω την ευθυτενή φιγούρα του να πλησιάζει. Έρχεται προς το μέρος μας και λέει στο πατέρα μου>
-Πέτρο, δεν θέλω τίποτα, μόνο ένα νερό σε παρακαλώ…Πράγματι ο πατέρας μου του προσφέρει ένα ποτήρι νερό…
Στη συνέχεια ο Καραμανλής του λέει>
-Κοίτα Πέτρο, ξέρεις πόσο σ΄αγαπώ αλλά θα πρέπει να φύγεις από εδώ (εννοούσε τη ταβέρνα), θα πρέπει επιτέλους να γίνουμε Ευρώπη…Θα φροντίσω να πάρεις ένα άλλο σημείο στη περιοχή για να φτιάξεις τη ταβέρνα…
Του πατέρα μου του κόπηκαν τα πόδια. Ήταν η επιχείρηση μιας ζωής…Ηταν όλη του η ζωή…
Τι είχε συμβεί; Ο Καραμανλής είχε αποφασίσει να χτισθεί στο σημείο το συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Πράγματι λίγες μέρες αργότερα τηλεφωνούν από το γραφείο του πρωθυπουργού στον πατέρα μου και του δίνουν οδηγίες σε ποιον απευθυνθεί για να τον ενημερώσουν για το νέο σημείο που του πρότεινε ο τότε πρωθυπουργός.
Πράγματι ο πατέρας μου επικοινώνησε με τους αρμόδιους και του προσέφεραν το οικόπεδο στη διασταύρωση Λητούς και Απόλλωνος. Ο πατέρας μου αντέδρασε….Επικοινώνησε με τον Καραμανλή και του λέει>
-Πρόεδρε, εγώ δεν πρόκειται να χτίσω μαγαζί πάνω στο δρόμο….
Έτσι αυτό δεν προχώρησε.
Περνούσε που λες ο καιρός και θυμάμαι κάθε τόσο να χτυπάει το τηλέφωνο στο μαγαζί και ένας υπάλληλος να λέει στη μάνα μου.
–Κυρία Γαρμπή, σας ζητάει η κ. Βιντεάκη….
Η μάνα μου επειδή έτρεχε διαρκώς με τη δουλειά δεν έβρισκε χρόνο να μιλήσει στο τηλέφωνο και έλεγε θα τη πάρω εγώ, θα της μιλήσω σε λίγο…Ήταν με το ψυχή στο στόμα εξαιτίας της δουλειάς. Δεν προλάβαινε να απαντήσει καν στο τηλέφωνο…Μια μέρα όμως μίλησε στη κ. Βιντεάκη. Κι εκείνη της είπε>
-Δεν πας να δεις ένα οικόπεδο που έχω στο Καβούρι, σ΄αυτό το σημείο;
Το οικόπεδο για το οποίο μιλούσε η κ. Βιντεάκη ήταν αυτό που βρισκόμαστε σήμερα…Αυτό που βρίσκεται σήμερα η επιχείρηση Γαρμπής…Οι γονείς μου λοιπόν είδαν το οικόπεδο και ο μπαμπάς μου είπε στη κ. Βιντεάκη.
-Αυτό το οικόπεδο βρίσκεται σε ένα σημείο που μου αρέσει για να κάνω το μαγαζί. Και τότε η κ. Βιντεάκη του απάντησε>
-Ε, λοιπόν Πέτρο στο χαρίζω για να το έχουν προίκα οι κόρες σου…Μας είχε αδυναμία…,
Έτσι λοιπόν έγινε το σημερινό μαγαζί, έτσι έγινε και ο Αστέρας Βουλιαγμένης…
Αυτή ήταν η όμορφη ιστορία της Αγγελικής Γαρμπή που παραμένει μία από τις τελευταίες αρχόντισσες, ανάμεσα στους νεόπλουτους που έχουν καταλάβει τη περιοχή. Η οικογένειά της, ένα κομμάτι της Ιστορίας της Αθηναικής Ριβιέρας.
Καλή Χρονιά….
