Φωτογραφίες από τα επινίκια του Γρηγόρη Κασιδόκωστα, όταν εξελέγη Δήμαρχος Βουλιαγμένης το 1986, δημοσίευσε ο ανηψιός του Δημήτρης Κασιδόκωστας, γιος του Κώστα Κασιδόκωστα, πρωταθλητή κολύμβησης και υδατοσφαίρισης των δεκαετιών ’60 και ’70, που «έφυγε» από τη ζωή τον περασμένο Μάιο.
Αντίπαλος του Κασιδόκωστα ήταν ο Πατρίκιος Καραγεώργος και ο Γρηγόρης είχε εκλεγεί με ποσοστό 68%.
Μεγάλωσε με τα έξι αδέλφια του δίπλα στη θάλασσα, ξεκίνησε φτιάχνοντας την πρώτη σχολή θαλάσσιου σκι στην Ελλάδα και δεν έχασε εκλογική αναμέτρηση στη Βουλιαγμένη από το 1986, μένοντας στη θέση του δημάρχου μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, όταν παραιτήθηκε για λόγους υγείας
Το πάρτι ήταν έκπληξη. Το οργάνωσε η Μαριάννα Λάτση µε την κόρη της, τους δυο γιους του και τα επτά του αδέρφια. Οχι τίποτε µεγάλο. Μόνο η οικογένεια και στενοί συνεργάτες που είχαν πολλούς λόγους για να γιορτάσουν. Καταρχήν ο δήµαρχος ήταν καλά. Μετά το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη στις 27 Αυγούστου και τον ανάγκασε να µείνει έναν µήνα στο νοσοκοµείο και µετά άλλους τρεις στο Κέντρο Αποκατάστασης «Φιλοκτήτης», είχε αρχίσει να επανέρχεται και στην κίνηση και στην οµιλία του και οι φωτογράφοι είχαν καταγράψει τις πρώτες του βόλτες στη λίµνη της Βουλιαγµένης και στον «Αστέρα». Κατά δεύτερον, ήταν τα γενέθλιά του. Ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας την Τετάρτη 26 Μαρτίου έγινε 70 ετών (γεννήθηκε το 1942) και η Μαριάννα σκέφτηκε ότι θα του άρεσε να τους δει όλους µαζεµένους. Ωστόσο υπήρχε κι ένας τρίτος λόγος. Δυο µέρες νωρίτερα είχε παραιτηθεί από τη θέση του δηµάρχου για λόγους υγείας κι έτσι η Τετάρτη των γενεθλίων του ήταν ουσιαστικά η πρώτη µέρα ύστερα από 26 χρόνια που ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας δεν ήταν δήµαρχος Βουλιαγµένης.«Ηταν µια απόφαση που την πήρε συζητώντας µε τους γιους του. Το έκανε για να διευκολύνει τα πράγµατα», λέει ο Σπύρος Πανάς, ο οποίος το βράδυ της ίδιας µέρας -λίγες ώρες µετά το πάρτι γενεθλίων- εκλέχθηκε νέος δήµαρχος Βουλιαγµένης, ακολουθώντας τις διαδικασίες περί διαδοχής.
Η φιλία µε τον Ανδρέα
Ηταν το 1986 όταν ο τότε σύζυγος της Μαριάννας Λάτση αποφασίζει να διεκδικήσει την ψήφο των «συγχωριανών» του, µια και γι’ αυτόν η Βουλιαγµένη είναι πάντα το χωριό που γεννήθηκε και µεγάλωσε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει ότι θα τον στηρίξει, το ίδιο και ο Ανδρέας Παπανδρέου, µε τον οποίο ήταν φίλοι πολλά χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, τότε που ο Ανδρέας βρήκε στη Βουλιαγµένη ένα ηλιόλουστο κοµµάτι γης, αλλά και τη Μανιάτισσα µάνα Κασιδόκωστα µε τους θρυλικούς κεφτέδες της. «Ο Ανδρέας έτρωγε στο σπίτι µας σχεδόν κάθε Κυριακή εκείνη την περίοδο, παρόλο που ήµασταν φτωχοί και το σπίτι µας µικρό. Του άρεσε που ήµασταν αγαπηµένη οικογένεια, γιατί φαίνεται πως εκείνου του έλειπε. Η µάνα µας του έκανε κεφτέδες και γεµιστά», θυµάται ο µικρότερος αδερφός του Γρηγόρη, Παντελής Κασιδόκωστας.
Είναι η εποχή που ανακαλύπτουν τη Βουλιαγµένη οι VIP της εποχής. Οι καµπάνες του «Αστέρα» µπροστά στη θάλασσα γίνονται το σύµβολο του νέου lifestyle που φέρνει στην Αττική αέρα Ριβιέρας. Οι πλούσιοι ξεκινούν να χτίζουν εξοχικά σπίτια και τα σκάφη του Ωνάση και του Νιάρχου πηγαινοέρχονται µεταφέροντας υψηλούς καλεσµένους, από την Μπριζίτ Μπαρντό και τους Κένεντι έως την Κατρίν Ντενέβ και τους Μπιτλς. Ο Γρηγόρης και τα αδέρφια του τα βλέπουν όλα αυτά από µακριά. Ηλιοκαµένοι και οι επτά, άριστοι κολυµβητές -«το να κολυµπάµε στη λίµνη ήταν το µοναδικό µας παιχνίδι καθώς µεγαλώναµε», λέει ο Παντελής Κασιδοκωστας-, είναι οι θρύλοι της γειτονιάς τους. «Ο Γρηγόρης είχε πηδήξει από τον βράχο ύψους 25 µέτρων µέσα στη λίµνη για να µαζευτούν χρήµατα για το ορφανοτροφείο. Η φωτογραφία του έγινε διαφήµιση για τα τσιγάρα «Ρόδος» και βγήκε η φράση «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδηµα», διηγείται ο αδερφός του, Γιώργος Κασιδόκωστας. Κι αυτή δεν είναι η µόνη θρυλική ιστορία για τους Κασιδοκωστέους. Εκείνος ο αγώνας πόλο που έδωσαν το 1966 τα επτά αδέρφια Κασιδόκωστα σαν οµάδα εναντίον της ΑΕΚ, την οποία συνέτριψαν µε σκορ 7-2, συζητιέται ακόµα στα καφενεία των παλιών Βουλιαγµενιωτών. Αλλά και η χολιγουντιανή οµορφιά του τέταρτου γιου Γρηγόρη έκαιγε τις καρδιές ντόπιων κοριτσιών και διάσηµων τουριστριών.
Ιδιος ο Στιβ ΜακΚουίν
«Ο Γρηγόρης έφτιαξε την πρώτη σχολή θαλάσσιου σκι στον “Αστέρα” το 1965. Καταπληκτικός σκιέρ και σέρφερ. Νοµίζω ότι ήταν ο ωραιότερος Ελληνας της εποχής», λέει γνωστή Βουλιαγµενιώτισσα που έµαθε να κάνει σκι ακούγοντας την αυστηρή φωνή του Γρηγόρη. «Του λέγαµε: “Δάσκαλε, είστε ίδιος µε τον Στιβ ΜακΚουίν”», θυµάται ο Τζώρτζης Μηλιάς, µαθητής της σχολής του Κασιδόκωστα και συγγραφέας του βιβλίου «Η ιστορία του θαλάσσιου σκι στην Ελλάδα», κι εκείνος µας έλεγε γελώντας: «Ο Στιβ ΜακΚουίν είναι ίδιος µε µένα, ρε».
Ο τρόπος που έτρεχε στα κύµατα και το µπρουτάλ στυλ του τον έκαναν αντιπαθή σε πολλούς – και συνεχίζουν να τον κάνουν και σήµερα. Δηµιουργούσε, όµως, ένα πολύ γοητευτικό προφίλ στα µάτια των πλούσιων επισκεπτών του «Αστέρα». Και κάπου εκεί, σαν από ταινία του Δαλιανίδη, η πανέµορφη δεκαεπτάχρονη Μαριάννα, κόρη ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του κόσµου, του καπετάν Γιάννη Λάτση, συναντάει το φτωχόπαιδο που πήγε δηµοτικό στο ορφανοτροφείο της Βουλιαγµένης. Ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος και για τους δύο και το καλοκαίρι του 1969 περνάει µε κρυφά φιλιά και ατέλειωτες βόλτες στην παραλία του Αστέρα. Ο καπετάν Γιάννης δεν εγκρίνει τη σχέση της κόρης του και ο µύθος λέει ότι έκανε τα πάντα για να τους χωρίσει. Ο Γρηγόρης και η Μαριάννα δεν ακούνε κανέναν. «Τι να µε φοβίσει στη ζωή µου περισσότερο από τον καπετάν Γιάννη; Από τα ισχυρότερα πρόσωπα της ανθρωπότητας και του έπαιρνα το πολυτιµότερο της ζωής του, την κόρη του. Χρησιµοποίησε όλους τους τρόπους για να µε αποτρέψει, µε το δίκιο του. Αλλά, αν πιστεύεις σε κάτι, δεν σταµατάς ποτέ», θα πει αργότερα σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Life&Style» ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας. Ο χειµώνας που έρχεται βρίσκει τη Μαριάννα Λάτση να επιστρέφει στο σχολείο της στη Γενεύη. Δεν µπορεί να έρχεται στην Αθήνα συχνά κι έτσι πρέπει να ταξιδέψει εκείνος στην Ελβετία. Η ιστορία λέει ότι, όταν ο Κασιδόκωστας πήγε στο αστυνοµικό τµήµα της περιοχής του για να του σφραγίσουν το διαβατήριο, η χούντα τού το κράτησε χωρίς δικαιολογία για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ουσιαστικά απαγορεύοντάς του την έξοδο από τη χώρα.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΗ
Οι δυσκολίες, όµως, αντί να χωρίσουν τη Μαριάννα και τον Γρηγόρη, τους φέρνουν ακόµα πιο κοντά κι όταν εκείνη τελειώνει τις σπουδές της µετακοµίζουν µαζί σ’ ένα σπίτι στη Βούλα. Ολη η Αθήνα µαθαίνει τους οµηρικούς καβγάδες του καπετάν Γιάννη Λάτση µε τον γαµπρό του («όταν µαλώναµε, τον έλεγα µπάρµπα Γιάννη», λέει ο Κασιδόκωστας). Η µαµά της Μαριάννας, Εριέττα, είναι πιο ελαστική, καταλαβαίνει την αγάπη της κόρης της για τον ωραίο δάσκαλο του σκι, ενώ η ίδια η Μαριάννα µπαινοβγαίνει στο φτωχικό σπίτι των Κασιδοκωστέων µε την ίδια άνεση που µπαινοβγαίνει στα σαλέ της οικογένειάς της στο Γκστάαντ. «Η Μαριάννα και η µάνα µας αγαπιόντουσαν πάρα πολύ», λέει ο Παντελής Κασιδόκωστας. Το ζευγάρι παντρεύεται µε πολιτικό γάµο στη Γενεύη τον χειµώνα του 1982, µε µάρτυρες τα αδέρφια του γαµπρού. Στη Γενεύη γεννιέται και ο γιος τους, ο Πάρις. «Η Μαριάννα είχε δύσκολη εγκυµοσύνη και τον τάξαµε γι’ αυτό και του δώσαµε και το όνοµα Χρήστος», λέει σε συνέντευξή του ο Κασιδόκωστας. Ολοι µαζί µετακοµίζουν στην έπαυλη της οικογένειας Λάτση στην Εκάλη. Ο Γρηγόρης ζει για πρώτη φορά µακριά από τη θάλασσα. «Εφευγε το πρωί από την Εκάλη, κατέβαινε στη σχολή του στη Βουλιαγµένη, που δεν την έκλεισε ποτέ, και γυρνούσε στην Εκάλη το βράδυ», λέει στο «ΘΕΜΑ» φίλος του. Κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήµατα για το ζευγάρι. Ο Γρηγόρης είναι αγρίµι που δεν αντέχει τη ζωή των επιχειρήσεων, θέλει να ζει στη θάλασσα και να καίει τα πόδια του στην άµµο. «Οταν ήµασταν µε τη γυναίκα µου, οι δυο µας, ήµασταν απόλυτα ευτυχισµένοι. Αλλά δεν ζούσαµε µόνοι µας», λέει. Το 1986 που γίνονται οι εκλογές η Μαριάννα είναι ακόµα δίπλα του. Στηρίζει το όνειρο του άντρα της να γίνει δήµαρχος της Βουλιαγµένης, να διατηρήσει το χωριό του όπως το θυµόταν, µε πάθος που συχνά τον έβγαζε από τα όρια.
Φρένο στο τσιµέντο
«Ο λόγος που κατέβηκα δήµαρχος ήταν το τσιµέντο που καταβρόχθιζε τα πάντα γύρω µου. Γι’ αυτό και το πρώτο που έκανα ήταν να βάλω φρένο στην πολεοδοµική ανάπτυξη», λέει ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας στο «Life&Style». «Πριν από δέκα χρόνια επιχείρησαν να µε χτυπήσουν µε µια Μερσεντές και ύστερα πλήρωσαν για να µε πυροβολήσουν στα πόδια. Αλλά δεν φοβήθηκα», συνεχίζει ο ίδιος. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον κατηγορούν για αυταρχισµό και αλαζονεία, αλλά και για την εµµονή του να θεωρεί ολόκληρη τη Βουλιαγµένη σπίτι του που ξένοι µπαίνουν να του το καταπατήσουν (βέβαια η Βουλιαγµένη δεν είναι πια ψαροχώρι και η αξία των εκτάσεων είναι τεράστια). Από την άλλη, αυτό ακριβώς είναι και το προσόν του. Ο παλιός πολίστας και καθηγητής στο ΕΜΠ Γιώργος Μαυρωτάς δεν πίστευε στα µάτια του όταν είδε τον δήµαρχο να κατεβαίνει από ένα τζιπ και να τσακώνεται µε τους οδηγούς κάποιων αυτοκινήτων που είχαν διπλοπαρκάρει στην πλατεία, ενώ στις καφετέριες της Βουλιαγµένης πλανάται πάντα η απειλή ότι µπορεί να περάσει µέσα στη νύχτα ο δήµαρχος και να τους κλείσει τη µουσική. Γνωστή Βουλιαγµενιώτισσα λέει ότι στις τελευταίες εκλογές ο δήµαρχος ήταν έξω από τα εκλογικά κέντρα και παρακολουθούσε ποιοι ψηφίζουν και ποιοι απέχουν. Το πώς βλέπει όµως κανείς τις εµµονές του εκκεντρικού δηµάρχου εξαρτάται τελικά από το πώς βλέπει την ίδια την προσωπικότητά του. «Ο τόπος αυτός µε θυµάται και µου ανήκει. Είµαι φτιαγµένος από το χώµα του», λέει εξηγώντας τη συµπεριφορά του σε συνέντευξή του στα «Επίκαιρα» ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας, ο οποίος πιάνει δουλειά το πρωί ξεκινώντας βόλτες στην πόλη µε ένα παλιό BMW του Πάρι ή µε κάποιο αυτοκίνητο της Δηµοτικής Αστυνοµίας και τελειώνει το βράδυ αφού περάσει από τα αδέρφια του ή βρεθεί µε τους γιους του, τον Πάρι που µένει στη Βουλιαγµένη και τον µικρότερο, τον 17χρονο Αλέξανδρο, καρπό της σχέσης του µε την όµορφη Ράνια Κοροµηλά, ο οποίος συχνά µένει µαζί του (η σχέση του µε τη Ράνια κράτησε 16 χρόνια αλλά δεν κατέληξε ποτέ σε γάµο).
Το δύσκολο πρωινό
Εκείνο το πρωί της 27ης Αυγούστου ο δήµαρχος δεν εµφανίστηκε. Είχε πάει 10 το πρωί και δεν είχε καν τηλεφωνήσει στο γραφείο του για να πει ότι θα αργήσει. Οι γραµµατείς ανησύχησαν και τηλεφώνησαν στον αναπληρωτή του, Σπύρο Πανά. «Τους είπα να στείλουν κάποιον επειγόντως στο σπίτι του. Ηµουν σίγουρος ότι κάτι δεν πάει καλά», λέει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Πανάς. Και είχε δίκιο. Με µια κλοτσιά στην πόρτα, ένας οδηγός του δήµου µπαίνει στο σπίτι και βλέπει τον δήµαρχο πεσµένο στο πάτωµα. Αµέσως τηλεφωνεί στο 166 και στα παιδιά του. «Από τη µέρα που αρρώστησε ο δήµαρχος θαρρείς και τα πεύκα της Βουλιαγµένης έγιναν λιγότερο πράσινα», λέει παλιός δηµότης που πίνει τον καφέ του στο «Aqua Marina» και ψηφίζει Κασιδόκωστα έξι τετραετίες τώρα. Το απόγευµα της περασµένης Τετάρτης, στα γενέθλιά του, ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας έδειχνε ήρεµος για πρώτη φορά ύστερα από καιρό. Η αρρώστια τον είχε καταβάλει και τον ανάγκαζε να ζητάει βοήθεια για να κάνει και τα πιο απλά πράγµατα κι ένας άντρας σαν τον «σερίφη», όπως τον αποκαλούν φίλοι και εχθροί, δύσκολος στον χαρακτήρα και µε πολλές ιδιοτροπίες, που είχε µάθει να περπατάει ξυπόλητος, να τα βάζει µε τα κύµατα και µε τους ισχυρούς, αυτό δεν µπορούσε να το ανεχτεί εύκολα. «Του έχουµε πάρει ένα ασανσεράκι για να ανεβοκατεβαίνει µέσα στο σπίτι, αλλά αυτός θέλει να περπατάει συνέχεια πάνω κάτω. Είναι πολύ δυνατός ο αδερφός µου. Ετσι ήταν πάντα. Η µάνα µας έλεγε ότι είναι τυχερό παιδί», λέει ο Παντελής Κασιδόκωστας. Δίπλα του, η γυναίκα της ζωής του, Μαριάννα Λάτση, του διαβάζει ένα βιβλίο. Από τότε που αρρώστησε δεν τον έχει αφήσει στιγµή. Τα παιδιά του είναι εκεί συνέχεια, αλλά µόνο αυτοί. Ο δήµαρχος δεν θέλει πολύ κόσµο. Και ούτε κι αφήνουν οι γιατροί. Δεν πρέπει να ταράζεται, ούτε να συγκινείται. Εξω στον δρόµο έχει ησυχία. Στην πλατεία είναι όλοι πολύ προσεκτικοί. Ο δήµαρχος µπορεί να φανεί από στιγµή σε στιγµή. Και τα αδέρφια του πιστεύουν ότι στις επόµενες δηµοτικές εκλογές µπορεί να είναι και υποψήφιος.
