therivieratimes.comMagazineΗ όμορφη μελαχρινή ρεπόρτερ στη Παραλιακή του πληρωμένου έρωτα

Ανθή Βούλγαρη

Η όμορφη μελαχρινή ρεπόρτερ στη Παραλιακή του πληρωμένου έρωτα

-Αν θέλεις να βγεις στο πεζοδρόμιο, να πας σε άλλη περιοχή. Εδώ είμαστε γεμάτες...

H όμορφη μελαχρινή ρεπόρτερ των Παραπολιτικών Ανθή Βούλγαρη κατέβηκε στη παραλία, στις πιάτσες του πληρωμένου έρωτα, προκαλώντας ηδονικές αναταράξεις στους διερχόμενους οδηγούς αλλά και την αντίδραση των κοριτσιών που έχουν στήσει εδώ τις ατομικές τους επιχειρήσεις. Mαζί της ήταν και η φωτογράφος Κατερίνα Σταματογιάννη:

-Αν θέλεις να βγεις στο πεζοδρόμιο, να πας σε άλλη περιοχή. Εδώ είμαστε γεμάτες…

Η Ανθή στη συνέχεια επέστρεψε στο γραφείο αποκαμωμένη και κατέγραψε τις εμπειρίες της με την βοήθεια της κολλητής της Σάσας Σταμάτη:

O αγοραίος έρωτας… κατέβηκε παραλία! Η Λεωφόρος Ποσειδώνος και τα γύρω στενά έχουν γεμίσει από «πεταλούδες της νύχτας», έτοιμες να προσφέρουν ηδονικές υπηρεσίες σε όποιον προτίθεται να πληρώσει. Περπάτησα στις ροζ πιάτσες της Γλυφάδας, του Καλαμακίου και του Αλίμου απαθανατίζοντας καρέ-καρέ το τι συμβαίνει μόλις πέσει το σκοτάδι.
Ξεκινήσαμε την έρευνα σχετικά νωρίς το βράδυ. Γύρω στις 9 τα κορίτσια είχαν στηθεί στα πόστα τους. Μολδαβές, Βουλγάρες, Αλβανίδες, Ουγγαρέζες, αλλά και ελάχιστες Ελληνίδες περίμεναν υπομονετικά να σταματήσει κάποιο αυτοκίνητο για να ξεκινήσει η δουλειά. Το dress code πανομοιότυπο: supermini φούστα ή καυτό σορτς, βαθύ ντεκολτέ και γόβα ή μπότα με τακούνι-στιλέτο. Στυλιστικές επιλογές που, όπως μας αποκάλυψαν τα κορίτσια λίγο αργότερα, χρησιμεύουν στην ερωτική συνεύρεση…
Η προσέγγιση δεν ήταν εύκολη όταν ανέφερα την επαγγελματική μου ιδιότητα. Ετσι, προσποιήθηκα πως έψαχνα για δουλειά. Ως διά μαγείας, οι γλώσσες λύθηκαν και κατάφερα να μάθω, εκτός από τον τιμοκατάλογο, τα βίτσια των πελατών και τους άγραφους κανόνες που ακολουθούν όλες οι ιερόδουλες της παραλιακής.

«Αν θέλεις να βγεις στο πεζοδρόμιο, να πας σε άλλη περιοχή. Εδώ είμαστε γεμάτες», μου είπε η Τζοάννα, μια εντυπωσιακή ξανθιά Ρουμάνα, που έχει στήσει το δικό της πόστο στη Γλυφάδα. «Σήμερα λείπουν πολλές, αλλά γενικά δεν έχει άλλα στενά. Να πας στον Αλιμο. Εκεί έχει ακόμη χώρο», με προέτρεψε και με συμβούλεψε να προσέχω. «Δεν είναι εύκολο. Να ζητήσεις βοήθεια από κάποια κοπέλα», μου είπε. Η Τζοάννα βρίσκεται στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια. Στην αρχή έψαχνε για δουλειά, αλλά μάταια. Ετσι, ξεκίνησε μαζί με μια φίλη της να κάνει πεζοδρόμιο: «Βγαίνω κατά τις εννιά το βράδυ και κάθομαι μέχρι να βαρεθώ. Εξαρτάται πάντα από τη δουλειά. Τον τελευταίο καιρό λόγω κρίσης έχει πέσει λίγο».
Κάποιες, όπως η Ελσα, που εντοπίσαμε λίγα μέτρα πιο κάτω, συνηθίζουν να στέκονται δίπλα σε στάσεις λεωφορείων, παριστάνοντας ότι περιμένουν το λεωφορείο. «Ετσι προφυλάσσομαι από την Αστυνομία. Να ξέρεις ότι κάθε μέρα μας μαζεύουν μέσα. Οι πελάτες ξέρουν τα πόστα μας και τα ξενοδοχεία που πάμε μετά», μου είπε και την ίδια στιγμή σταμάτησε μπροστά μας ένα αυτοκίνητο.

«Πόσο πάει;» ρώτησε ο πελάτης κοιτώντας την από πάνω μέχρι κάτω. «Πενήντα στο αυτοκίνητο, 60 στο ξενοδοχείο. Οχι πιο κάτω» του απάντησε εκείνη σε σπαστά ελληνικά και το deal έκλεισε.
Αφού στη Γλυφάδα όλα τα πόστα είναι πιασμένα και μέσα στα σκοτεινά στενά οι αλλοδαπές ιέρειες του έρωτα πουλάνε λίγα λεπτά πάθους, κατευθυνθήκαμε προς τον Αλιμο. Εκεί συνάντησα σε κεντρικότατο σημείο την Κατερίνα. Μια ξανθιά νεαρή κοπέλα από την Αλβανία, η οποία στεκόταν μπροστά από τη φωτισμένη βιτρίνα ενός καταστήματος. Τα λευκά, στενά ρούχα που φορούσε διέγραφαν την όχι και τόσο καλλίγραμμη σιλουέτα της, ενώ τον λαιμό της κοσμούσε ένας ασημένιος σταυρός. Και σε αυτήν είπα πως ήθελα δουλειά, προκειμένου να εκμαιεύσω περισσότερες πληροφορίες. «Είσαι από την Ελλάδα; Πόσων χρόνων είσαι;», με ρώτησε γεμάτη περιέργεια. «Ναι, από την Ελλάδα, αλλά χρειάζομαι λεφτά», της απάντησα και αμέσως προσφέρθηκε να με κατατοπίσει. «Κοίτα, οι περισσότερες δεν έχουμε προστασία, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι έχουμε κανόνες. Η κάθε μία έχει την πιάτσα της. Αν θέλεις, πάντως, μπορούμε να μοιραστούμε τη δική μου. Η μία θα δουλεύει πρωί και η άλλη βράδυ. Θα μοιραζόμαστε τα κέρδη και θα βγάζουμε πιο πολλά. Τι λες;», με ρώτησε και μου έδωσε το τηλέφωνό της για να την καλέσω την επόμενη ημέρα προκειμένου να συνεννοηθούμε. Οπως μου είπε, θα πρέπει να φοράω στενά, κοντά ρούχα για να με βολεύουν όταν τα βγάζω, ενώ τα τακούνια μου θα πρέπει να είναι πολύ ψηλά, γιατί πολλοί πελάτες έχουν βίτσιο με αυτό.
«Θα χρησιμοποιείς προφυλακτικό;», ήταν η ερώτηση που με έβαλε σε υποψίες. «Ναι» της απάντησα, ρωτώντας τη: «Εσύ δεν χρησιμοποιείς;». «Ναι, αλλά πολλές δεν βάζουν και παίρνουν πιο πολλά λεφτά. Είναι κάποιοι πελάτες που δεν θέλουν καθόλου», μου είπε.

Παρά την έξαρση των ιογενών, σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, που προκαλούνται από τη συνεχή αλλαγή ερωτικών συντρόφων και το σεξ χωρίς προφυλάξεις, οι πελάτες των ιεροδούλων της παραλιακής και οι εκδιδόμενες δείχνουν να αδιαφορούν, με αποτέλεσμα να θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τους. Είναι χαρακτηριστικό πως καμία από τις δεκάδες κοπέλες που κάνουν πιάτσα στην Ποσειδώνος δεν διαθέτει άδεια άσκησης επαγγέλματος, αλλά ούτε κάποιο ιατρικό έγγραφο που να πιστοποιεί ότι έχει κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις. Ετσι, την ώρα που πολλοί από τους πελάτες είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν κάτι παραπάνω τις «πεταλούδες της νύχτας» προκειμένου να συνευρεθούν χωρίς προφυλάξεις, αυξάνονται κατακόρυφα τα αφροδίσια νοσήματα, όπως η σύφιλη, η βλεννόρροια, ο έρπητας των γεννητικών οργάνων, τα κονδυλώματα, οι ηπατίτιδες B και C, αλλά και το AIDS.

To ρολόι έδειχνε ήδη 11 το βράδυ και η κινητικότητα γύρω από τις πιάτσες είχε αυξηθεί. Στο Καλαμάκι βρήκα τη Μαρία, μια μελαχρινή καλλονή από την Ουγγαρία, στην οποία αποκάλυψα τελικά τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα. «Δεν θέλω να μιλήσω», είπε στην αρχή, αλλά με λίγη επιμονή πείστηκε. «Δουλεύω τρία χρόνια στον δρόμο. Εχει καλά λεφτά και τα χρειάζομαι. Πιο παλιά έφευγα και με χίλια ευρώ μεροκάματο. Εμεινα χήρα και έχω δύο κόρες. Ο άντρας μου σκοτώθηκε σε τροχαίο», μου είπε και άναψε ένα τσιγάρο. «Στη χώρα μου σπούδασα Ψυχολογία, αλλά το πεζοδρόμιο μου έχει μάθει πολλά. Σε εμάς έρχονται για να ικανοποιήσουν τις φαντασιώσεις τους. Μη νομίζεις ότι θέλουν σεξ. Oι περισσότεροι ζητάνε να τους τσιμπάμε, να τους χτυπάμε, να τους βρίζουμε και διάφορα που ντρέπομαι να σ’ τα πω». Οπως μου είπε, έχει σιχαθεί τους άντρες και πλέον της είναι αδύνατον να ερωτευτεί: «Τι να σου πω… Δεν μπορώ να αισθανθώ κάτι πια», είπε με πίκρα και μου αποκάλυψε τον λόγο για τον οποίο οι άντρες αφήνουν τις συζύγους τους και αναζητούν τον έρωτα στις πιάτσες. «Ο κυριότερος λόγος είναι επειδή στη γυναίκα τους δεν μπορούν να πουν αυτό που θέλουν πραγματικά στο σεξ. Ενας άλλος λόγος είναι επειδή οι κυρίες τους δεν θέλουν να κάνουν σεξ μαζί τους. Τα βλέπεις τα τακούνια μου; Πριν από λίγο με πλήρωσε ένας απλά για να τον πατάω και να μου τα γλείφει. Τα έκανε πεντακάθαρα», σχολίασε γελώντας. Στα μάτια της φαινόταν η κούραση, αλλά έμοιαζε να διαβάζει τις σκέψεις μου: «Ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλά είναι απλά η δουλειά μου». Οσο για τους επώνυμους πελάτες; Είναι αρκετοί, όπως μας αποκάλυψε, χωρίς βέβαια να δώσει ονόματα: «Ερχονται πολλοί πολιτικοί και ζητάνε να τους τσιμπάω ή να τους χτυπάω. Οι τραγουδιστές θέλουν golden shower…».

Στις πιάτσες οι τιμές είναι σταθερές. Αν κάποια κάνει το λάθος και κάνει σκόντο, θα βρει απέναντί της τις υπόλοιπες. «Τριάντα ευρώ το στοματικό, 50 το απλό, 60 στο ξενοδοχείο και ανεβαίνει αναλόγως» μου εξήγησε η Μαρία, η οποία ήταν σαφέστατη: «Αν έρθει κάποια και χρεώνει λιγότερο, θα τη βάλω μέσα στον σκουπιδοτενεκέ. Δεν υπάρχει περίπτωση». Αξίζει να σημειωθεί πως τα περισσότερα κορίτσια δεν δουλεύουν με… προστάτες. «Λίγες έχουν. Μία-δύο εικοσάχρονες, επειδή είναι μικρές. Οι υπόλοιπες δουλεύουμε μόνες μας». Οσο για τα μπλεξίματα με την Αστυνομία: «Περνάνε γύρω στις 11 το βράδυ, μας κρατάνε μέσα για τρεις ώρες. Μας κάνουν μήνυση για πορνεία και μετά μας αφήνουν. Εγώ χρωστάω ήδη 10.000 ευρώ στο δικαστή.

SHARE
MORE MAGAZINE